"Kolano skoczka"

„Kolano skoczka” to częsta przypadłość osób uprawiających sporty, zwłaszcza tych dyscyplin, których nieodzownym elementem jest wyskok. Niejednokrotnie przyczyniła się do przedwczesnego  zakończenia kariery przez cenionych zawodników, a nieleczona może być przyczyną dużego dyskomfortu w codziennym życiu. Czym właściwie jest to schorzenie, jakie są jego objawy i jak przebiega leczenie i rehabilitacja dowiecie się z tego krótkiego artykułu.

    

designed by  - Freepik.com

Czym jest kolano skoczka?

„Kolano skoczka” objawia się bólem przedniej okolicy kolana w miejscu przyczepu więzadła rzepki do rzepki. Więzadło rzepki łączy rzepkę z kością piszczelową. Dzięki temu możemy prostować kolano. „Kolano skoczka”, czyli tak naprawdę zapalenie więzadła rzepki w przebiegu mikrourazów przeciążeniowych jest bardzo częstym zespołem u sportowców (koszykówka, siatkówka najczęściej). Szczególnie narażone na te procesy są osoby z obniżoną siłą i wytrzymałością mięśni, otyłe, czy wcześniej kontuzjowane bez pełnego wyleczenia urazu, które postanawiają uprawiać sport bez przygotowania.

Jakie są objawy kolana skoczka?

Odczuwamy ból w przedniej części kolana, w szczególności w okolicy przyczepu więzadła rzepki do rzepki, czyli na dolnym brzegu rzepki. W początkowym okresie objawy mogą występować tylko na początku intensywnych treningów bądź po zaprzestaniu zajęć. Z czasem, gdy kontuzja nie jest leczona, powiększają się i w bardzo zaawansowanych stadiach może dojść do tego, że ból zaczyna towarzyszyć przy normalnych aktywnościach, np. wchodzeniu, schodzeniu ze schodów czy siadaniu na krześle.

Kiedy należy zgłosić się do lekarza?

Do lekarza powinniśmy zgłosić się wówczas, gdy ból nie ustępuje, a podstawowe leczenie, czyli odpoczynek czy chłodzenie kolana nie dają pożądanych rezultatów.

Diagnostyka „kolana skoczka”.

Diagnostyka polega na badaniu fizykalnym, badaniu USG a w wątpliwych przypadkach badaniu NMR.

Leczenie.

Leczenie zachowawcze polega na rehabilitacji która powinien prowadzić fizjoterapeuta czyli ćwiczeniach fizjoterapeutycznych, a  wspomagająco stosuje się zabiegi fizykoterapeutyczne np. ultradźwięki, falę uderzeniowa.
W przypadku bardziej zaawansowanych zmian stosuje się ostrzyknięcia  preparatami osocza bogatopłytkowego,  a niekiedy kwasu hialuronowego.
Gdy leczenie zachowawcze nie przynosi pożądanych efektów są wskazania do leczenia operacyjnego. W takich przypadkach stosujemy artroskopię kolana. Po  zabiegu operacyjnym wymagana jest rehabilitacja. Powrót do pełnej sprawności i uprawiania sportu zabiera zwykle od trzech do sześciu miesięcy. Aby uniknąć zaawansowanego stadium schorzenia należy pamiętać, aby zawsze przed rozpoczęciem wysiłku fizycznego wykonać prawidłową rozgrzewkę mięśnia nogi.